Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
łopotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk IIa, łopotaćocze || łopotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do tkanin, materiałów, folii, itp.: mocno falować pod wpływem powiewu powietrza, wiatru, wydając przy tym charakterystyczny odgłos; także: uderzać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łopotać — ndk IX, łopotaćoczę (łopotaćocę), łopotaćoczesz (łopotaćocesz), łopotaćocz, łopotaćał «wydawać charakterystyczny odgłos powstający wskutek uderzenia jakiejś płaszczyzny o powietrze; powodować powstawanie takiego odgłosu» Skrzydła, chorągwie… … Słownik języka polskiego
łopotanie — n I rzecz. od łopotać … Słownik języka polskiego
powiać — dk Xb, powiaćwieje, powiaćwiej, powiaćwiał powiewać ndk I, powiaćwa, powiaćają, powiaćaj, powiaćał 1. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wionąć, zawiać, wiejąc przypłynąć» Powiało chłodem, mrozem. Od jeziora powiewa zimny wiatr. Od bagna… … Słownik języka polskiego
furkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, furkotaćoczę || furkotaćocę, furkotaćocze || furkotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać się z furkotem; łopotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Suszące się prześcieradła furkoczą na wietrze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
trzepotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, trzepotaćoczę || trzepotaćoce, trzepotaćocze || trzepotaćoce {{/stl 8}}– zatrzepotać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać czymś szybko, rytmicznie,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
